Maar toch ingestapt bij een hongaarse jonge vrouw. We zouden liedjes gaan zingen en geld ophalen in Antwerpen maar hadden eigenlijk niet (zo goed) geoefend. Gelukkig mochten we dat in de auto even doen. Het was verschrikkelijk, alles mislukte, de teksten, de akkoorden! De vrouw die ons een lift gaf moest zo vreselijk lachen! Ze belde zelfs haar vriend om te laten horen wat voor kippen ze in de auto had...
Affijn, een klein uur nadat we van huis vertrokken waren, stonden we met onze ukulele in Antwerpen. EN NU????? Ineens hadden we geen grote mond meer....het eerste uur hebben we achter een standbeeld geschuild...daarna pas durfden we tevoorschijn te komen. Enneh...zingen maar he!
Kleine Maartje durfde eigenlijk niet zo goed...als ze niet zo'n bangerd was geweest waren we heel rijk geweest die dag. Uiteindelijk kwamen we los, liepen terrassen af met de pet, of stonden op een hoek of plein te zingen. Tot onze blijde verbazing trokken mensen hun portemonee! Dat smaakte naar meer...
En na een hele dag rondwandelen en een beetje zingen hier en daar hadden we genoeg moed verzameld om ons uiteindelijke doel te verwezenlijken: in het centraal station van antwerpen DoReMi op te nemen als reactie op het dans filmpje van aldaar.
Zie hier het resultaat:
En hier reageerden we op:
Lijkt het niet sprekend???
Geen opmerkingen:
Een reactie posten